#stemgeluk
Beste kandidaat burgemeesters,
Met de gemeenteraadsverkiezingen die u nu zo ongeveer in de neus bijten, kan ik me levendig voorstellen waar u ’s nachts van wakker ligt. De volgende zes jaar uw stempel mogen drukken op de stad of de gemeente die u zo na aan het hart ligt, dat is niet min. U heeft er ongetwijfeld ook al eens over nagedacht hoe u dat denkt te gaan doen. Een nieuwe cultuurtempel misschien? Heraanleg van straten en pleinen? Vlotte mobiliteit en gezonde financiën? Allemaal erg waardevol, beste kandidaat burgemeesters. Geen mens die daaraan twijfelt. Maar, mag ik u nog een ander thema aanreiken? Het is eerlijk gezegd een heel on-sexy thema. Een thema waar u waarschijnlijk de verkiezingen niet mee zal winnen, maar waar we ’s nachts allemààl geregeld van wakker liggen, nog meer dan van losse stoeptegels. Geluk. Oeps, het hoge woord is eruit.
Voor u wegklikt - u heeft ongetwijfeld nog een hoop huisbezoeken af te leggen, opgelet voor die stoeptegels - een paar cijfers. Uit onderzoek blijkt dat 1 op de 3 werknemers zijn job niet als zinvol ervaart. Elke dag ondernemen 28 Vlamingen een poging tot zelfmoord, waarvan er drie effectief zijn. Nergens in West-Europa is dat cijfer zo hoog. Het ‘Nationaal Geluksonderzoek’ onder leiding van professor Lieven Annemans (UGent) toonde aan dat 46% van de Belgen zich eenzaam voelt en dat wie zich eenzaam voelt vier keer meer kans heeft om ongelukkig te zijn. Ik soms dat hier nu losjes op, maar achter deze koele cijfers schuilen gruwelijke menselijke drama’s.
Beste kandidaat burgemeesters, geluk is geen soft gelul in de marge door wereldvreemde idealisten. Geluk en levenskwaliteit zijn knalharde voorwaarden voor een gezonde en welvarende stad.
Moet een burgemeester zich bezig houden met het geluk van zijn stadsgenoten, hoor ik u denken. Ja begot! Akkoord, mensen verschillen van elkaar, en dus ook hun persoonlijke invulling van geluk. Ik mag het niet gedroomd hebben dat politici en ambtenaren invullen en voorschrijven wat mij persoonlijk gelukkig maakt.
Ik droom wél van een overheid die mensen de kans en de vrijheid geeft om te kiezen voor wat écht telt in het leven, die daarvoor de randvoorwaarden creëert. Ik droom van een beleid dat leerlinggericht onderwijs stimuleert. Onderwijs dat kinderen niet enkel ziet als cijfers op een rapport, maar als volledige mensen met hun talenten en hun beperkingen, waarbij het talent de focus hoort te zijn en niet de beperking. Onderwijs dat onze kinderen uitdaagt om te kiezen voor dat talent, voor wat hen blij maakt en vertrouwen geeft, voor wat ze in de wereld willen zetten. Geloof me, hun prestaties zullen er niet onder lijden.
Ik kies voor een beleid dat werk maakt van zinvol werk. Zinvolle jobs, jobs jobs! Om de mantra van de vorige verkiezingen aan te vullen. De juiste mens voor de juiste job! Eén op de drie Vlamingen vindt zijn werk niet zinvol, vindt u dat cijfer niet hallucinant?! Van dichtbij maak ik mee hoe een vriendin die van nature bruist van levenskracht en goesting haar naturel en kracht verliest omdat haar talent verspild wordt aan een job waarvoor ze niet geschikt is. Wat een verspilling van menselijke waarde en potentieel. En zij is geen geïsoleerd geval, beste kandidaat burgemeesters, één op de drie! Daar word ik woest van! We hebben recht op een beleid dat organisaties beloont die oog hebben voor passie en talent, die de mens boven de regel en het diploma plaatsen, die werknemers beoordelen op welvoelen eerder dan op functioneren. Trouwens, bedrijven met gelukkigere medewerkers zijn vaak winstgevender dan organisaties waar medewerkers minder gelukkig zijn. Minder burn-out en depressies, meer werkkracht en -goesting, het rekensommetje is snel gemaakt.
Een gelukkig leven hangt ook nauw samen met goed sociaal contact met de mensen om ons heen, met dingen doen waardoor je iets voor iemand anders kan betekenen. Mensen willen het gevoel hebben ergens bij te horen. De politiek kan mensen geen vriendschap of familie geven, dat niet. Maar ze kan er wel voor zorgen dat alle voorwaarden vervuld zijn om tijd met hen door te brengen. Ze kan het sociale weefsel herstellen, vrijwilligerswerk promoten, ons buurtgevoel herstellen. Zorgen dat mensen weer buitenkomen, dat ze geborgenheid vinden in hun stad of gemeente. Dat ze zich, kortom, thuis voelen, en verbonden met de mensen rondom hen. Want menig geluksonderzoek heeft aangetoond, beste kandidaat burgemeesters, dat niet succes of rijkdom maar goede relaties – met familie, vrienden en de gemeenschap – ons gelukkiger en gezonder houden en een belangrijke voedingsbodem zijn voor meer levenskwaliteit.
Geluk is geen kwestie van ’chance’ hebben. Een overheid die investeert in het geluk van haar burgers maakt geen individuen gelukkig, maar zorgt ervoor dat de randvoorwaarden vervuld zijn waardoor mensen zichzelf en hun omgeving gelukkig kunnen maken.
En weet u wat het goede nieuws is? Het gebeurt al! U staat er niet alleen voor!
In Wilrijk pleit Thijs Van den Brande voor een schepen van geluk. Een schepen die de levenskwaliteit van zijn stadgenoten bevordert door bijvoorbeeld geluksindicatoren in beeld te brengen. Als schepen van geluk wil hij een team van ’gelukszaaiers’ oprichten en ondersteunen - burgers die geluk concreet maken voor buren en passanten. Kandidate voor de gemeenteraad Nella Van Besien-Cioce maakt in Brugge ’verbondenheid’ het thema van haar campagne. In Bonheiden hebben alle schepenen er sinds twee jaar een bevoegdheid bij: Geluk. Ieder lid van het college streeft binnen zijn of haar domein naar een maximaal geluksgevoel via schouderklopjes, dankmails en positieve boodschappen. Kleine dingen, die een groot verschil maken. Maaseik werd in 2016 uitgeroepen tot de eerste cittaslow-gemeente van Vlaanderen en trad zo toe tot het internationale netwerk van steden die investeren in ’het goede leven’: de hoogst mogelijke kwaliteit van leven voor haar inwoners, ondernemers en bezoekers. En Damme profileert zich met een brede waaier van activiteiten en projecten al enkele jaren als stad van onthaasting en kwaliTijd en heeft de ambitie een cittaslow te worden.
Het voorbije jaar heb ik zelf heel veel geluisterd naar en geschreven over wat mensen gelukkig maakt, over wat écht telt in het leven. In Japan noemen ze dat ikigai. Je ikigai kan je omschrijven als datgene wat fundamentele betekenis geeft aan je leven, waar je ’s ochtends voor uit je bed komt. Je purpose in life. Een scherper bewustzijn van je ikigai verhoogt je geluksgevoel én je levensverwachting. Mensen die leven in het spoor van hun ikigai voegen dagen toe aan hun leven, maar vooral ook leven - betekenisvol leven - aan hun dagen.
Je bewust worden van wat echt telt voor jou impliceert enig wroeten in je binnenste. Ernaar leven en werken vraagt vaak veel moed en eigenzinnigheid. Het is een bewustwording en een keuze. Helaas, nog té weinig mensen kiezen ervoor en leven ernaar. Zie de beenharde cijfers hierboven. En dat is niet enkel hun eigen keuze en verantwoordelijkheid. Het is ook ùw verantwoordelijkheid om als overheid een ikigai vriendelijk klimaat te creëren! Hoe kunnen we comfortabeler leren en werken in het spoor van onze ikigai. Wat kunnen we bijsturen in ons onderwijs, in onze bedrijven en onze zorginstellingen en gewoon in de dagelijks omgang met elkaar om zinvoller en gelukkiger te leven, alert voor wat écht telt?
Beste kandidaat burgemeesters, dat is waar ik ’s nachts van wakker lig. Het is ook waar ik ’s ochtends voor opsta: dat geluksgevoel helpen te versterken. Het is waar ik elke dag campagne voor voer. Niet vanop een politieke lijst, omdat levenskwaliteit en geluk ons allemààl aanbelangen, los van politieke kleur en letterwoorden. Geluk overstijgt eender welke gemeentebelangen.
Maar ik heb uw hulp nodig, beste burgervaders en -moeders in spe. In onze gezamenlijke strijd voor meer geluk en levenskwaliteit, tégen vereenzaming, verharding, zinloosheid en erger, speelt u een belangrijke rol. Ik beschouw dit zelfs als uw persoonlijke verantwoordelijkheid: dagen toevoegen aan het leven van uw stadsgenoten en leven - betekenisvol leven! - aan hun dagen. En omdat u als politici toch van enige competitie houdt, geef ik u graag deze uitdaging mee. Wanneer u de ochtend na de verkiezingen uw sjerp staat te strijken, vraagt u zich dan eens af hoe u van uw stad of gemeente een echte ikigai stad kan maken. Misschien wel de eerste ikigai stad van Vlaanderen! En stad die actief en creatief meewerkt aan het geluk en de levenskwaliteit van zijn inwoners. Een stad die mee zin geeft aan en goesting in het leven. Een stad waar mensen langer, gezonder en gelukkiger leven. Een stad die een boei dùrft uit te gooien naar de velen die nu dreigen te verzuipen. Ikigai and the city, om het misschien toch enigszins sexy te doen klinken.
En nee, dat is niet zweverig, dat is niet vaag of relatief. Dat is knalhard, dat is pure realiteit, dat is levensnoodzakelijk. U gaat er zoals ik al zei misschien geen verkiezingen mee winnen - geluk is een werk van lange adem en er worden zelden grote krantenkoppen aan gewijd - maar u kan er wel levens mee redden.
PS Mocht u toch nog twijfelen, houdt u dan voor ogen dat geluk ook een positief effect heeft op de eerlijkheid waarmee mensen hun belastingbrief invullen.
Met de gemeenteraadsverkiezingen die u nu zo ongeveer in de neus bijten, kan ik me levendig voorstellen waar u ’s nachts van wakker ligt. De volgende zes jaar uw stempel mogen drukken op de stad of de gemeente die u zo na aan het hart ligt, dat is niet min. U heeft er ongetwijfeld ook al eens over nagedacht hoe u dat denkt te gaan doen. Een nieuwe cultuurtempel misschien? Heraanleg van straten en pleinen? Vlotte mobiliteit en gezonde financiën? Allemaal erg waardevol, beste kandidaat burgemeesters. Geen mens die daaraan twijfelt. Maar, mag ik u nog een ander thema aanreiken? Het is eerlijk gezegd een heel on-sexy thema. Een thema waar u waarschijnlijk de verkiezingen niet mee zal winnen, maar waar we ’s nachts allemààl geregeld van wakker liggen, nog meer dan van losse stoeptegels. Geluk. Oeps, het hoge woord is eruit.
Voor u wegklikt - u heeft ongetwijfeld nog een hoop huisbezoeken af te leggen, opgelet voor die stoeptegels - een paar cijfers. Uit onderzoek blijkt dat 1 op de 3 werknemers zijn job niet als zinvol ervaart. Elke dag ondernemen 28 Vlamingen een poging tot zelfmoord, waarvan er drie effectief zijn. Nergens in West-Europa is dat cijfer zo hoog. Het ‘Nationaal Geluksonderzoek’ onder leiding van professor Lieven Annemans (UGent) toonde aan dat 46% van de Belgen zich eenzaam voelt en dat wie zich eenzaam voelt vier keer meer kans heeft om ongelukkig te zijn. Ik soms dat hier nu losjes op, maar achter deze koele cijfers schuilen gruwelijke menselijke drama’s.
Beste kandidaat burgemeesters, geluk is geen soft gelul in de marge door wereldvreemde idealisten. Geluk en levenskwaliteit zijn knalharde voorwaarden voor een gezonde en welvarende stad.
Moet een burgemeester zich bezig houden met het geluk van zijn stadsgenoten, hoor ik u denken. Ja begot! Akkoord, mensen verschillen van elkaar, en dus ook hun persoonlijke invulling van geluk. Ik mag het niet gedroomd hebben dat politici en ambtenaren invullen en voorschrijven wat mij persoonlijk gelukkig maakt.
Ik droom wél van een overheid die mensen de kans en de vrijheid geeft om te kiezen voor wat écht telt in het leven, die daarvoor de randvoorwaarden creëert. Ik droom van een beleid dat leerlinggericht onderwijs stimuleert. Onderwijs dat kinderen niet enkel ziet als cijfers op een rapport, maar als volledige mensen met hun talenten en hun beperkingen, waarbij het talent de focus hoort te zijn en niet de beperking. Onderwijs dat onze kinderen uitdaagt om te kiezen voor dat talent, voor wat hen blij maakt en vertrouwen geeft, voor wat ze in de wereld willen zetten. Geloof me, hun prestaties zullen er niet onder lijden.
Ik kies voor een beleid dat werk maakt van zinvol werk. Zinvolle jobs, jobs jobs! Om de mantra van de vorige verkiezingen aan te vullen. De juiste mens voor de juiste job! Eén op de drie Vlamingen vindt zijn werk niet zinvol, vindt u dat cijfer niet hallucinant?! Van dichtbij maak ik mee hoe een vriendin die van nature bruist van levenskracht en goesting haar naturel en kracht verliest omdat haar talent verspild wordt aan een job waarvoor ze niet geschikt is. Wat een verspilling van menselijke waarde en potentieel. En zij is geen geïsoleerd geval, beste kandidaat burgemeesters, één op de drie! Daar word ik woest van! We hebben recht op een beleid dat organisaties beloont die oog hebben voor passie en talent, die de mens boven de regel en het diploma plaatsen, die werknemers beoordelen op welvoelen eerder dan op functioneren. Trouwens, bedrijven met gelukkigere medewerkers zijn vaak winstgevender dan organisaties waar medewerkers minder gelukkig zijn. Minder burn-out en depressies, meer werkkracht en -goesting, het rekensommetje is snel gemaakt.
Een gelukkig leven hangt ook nauw samen met goed sociaal contact met de mensen om ons heen, met dingen doen waardoor je iets voor iemand anders kan betekenen. Mensen willen het gevoel hebben ergens bij te horen. De politiek kan mensen geen vriendschap of familie geven, dat niet. Maar ze kan er wel voor zorgen dat alle voorwaarden vervuld zijn om tijd met hen door te brengen. Ze kan het sociale weefsel herstellen, vrijwilligerswerk promoten, ons buurtgevoel herstellen. Zorgen dat mensen weer buitenkomen, dat ze geborgenheid vinden in hun stad of gemeente. Dat ze zich, kortom, thuis voelen, en verbonden met de mensen rondom hen. Want menig geluksonderzoek heeft aangetoond, beste kandidaat burgemeesters, dat niet succes of rijkdom maar goede relaties – met familie, vrienden en de gemeenschap – ons gelukkiger en gezonder houden en een belangrijke voedingsbodem zijn voor meer levenskwaliteit.
Geluk is geen kwestie van ’chance’ hebben. Een overheid die investeert in het geluk van haar burgers maakt geen individuen gelukkig, maar zorgt ervoor dat de randvoorwaarden vervuld zijn waardoor mensen zichzelf en hun omgeving gelukkig kunnen maken.
En weet u wat het goede nieuws is? Het gebeurt al! U staat er niet alleen voor!
In Wilrijk pleit Thijs Van den Brande voor een schepen van geluk. Een schepen die de levenskwaliteit van zijn stadgenoten bevordert door bijvoorbeeld geluksindicatoren in beeld te brengen. Als schepen van geluk wil hij een team van ’gelukszaaiers’ oprichten en ondersteunen - burgers die geluk concreet maken voor buren en passanten. Kandidate voor de gemeenteraad Nella Van Besien-Cioce maakt in Brugge ’verbondenheid’ het thema van haar campagne. In Bonheiden hebben alle schepenen er sinds twee jaar een bevoegdheid bij: Geluk. Ieder lid van het college streeft binnen zijn of haar domein naar een maximaal geluksgevoel via schouderklopjes, dankmails en positieve boodschappen. Kleine dingen, die een groot verschil maken. Maaseik werd in 2016 uitgeroepen tot de eerste cittaslow-gemeente van Vlaanderen en trad zo toe tot het internationale netwerk van steden die investeren in ’het goede leven’: de hoogst mogelijke kwaliteit van leven voor haar inwoners, ondernemers en bezoekers. En Damme profileert zich met een brede waaier van activiteiten en projecten al enkele jaren als stad van onthaasting en kwaliTijd en heeft de ambitie een cittaslow te worden.
Het voorbije jaar heb ik zelf heel veel geluisterd naar en geschreven over wat mensen gelukkig maakt, over wat écht telt in het leven. In Japan noemen ze dat ikigai. Je ikigai kan je omschrijven als datgene wat fundamentele betekenis geeft aan je leven, waar je ’s ochtends voor uit je bed komt. Je purpose in life. Een scherper bewustzijn van je ikigai verhoogt je geluksgevoel én je levensverwachting. Mensen die leven in het spoor van hun ikigai voegen dagen toe aan hun leven, maar vooral ook leven - betekenisvol leven - aan hun dagen.
Je bewust worden van wat echt telt voor jou impliceert enig wroeten in je binnenste. Ernaar leven en werken vraagt vaak veel moed en eigenzinnigheid. Het is een bewustwording en een keuze. Helaas, nog té weinig mensen kiezen ervoor en leven ernaar. Zie de beenharde cijfers hierboven. En dat is niet enkel hun eigen keuze en verantwoordelijkheid. Het is ook ùw verantwoordelijkheid om als overheid een ikigai vriendelijk klimaat te creëren! Hoe kunnen we comfortabeler leren en werken in het spoor van onze ikigai. Wat kunnen we bijsturen in ons onderwijs, in onze bedrijven en onze zorginstellingen en gewoon in de dagelijks omgang met elkaar om zinvoller en gelukkiger te leven, alert voor wat écht telt?
Beste kandidaat burgemeesters, dat is waar ik ’s nachts van wakker lig. Het is ook waar ik ’s ochtends voor opsta: dat geluksgevoel helpen te versterken. Het is waar ik elke dag campagne voor voer. Niet vanop een politieke lijst, omdat levenskwaliteit en geluk ons allemààl aanbelangen, los van politieke kleur en letterwoorden. Geluk overstijgt eender welke gemeentebelangen.
Maar ik heb uw hulp nodig, beste burgervaders en -moeders in spe. In onze gezamenlijke strijd voor meer geluk en levenskwaliteit, tégen vereenzaming, verharding, zinloosheid en erger, speelt u een belangrijke rol. Ik beschouw dit zelfs als uw persoonlijke verantwoordelijkheid: dagen toevoegen aan het leven van uw stadsgenoten en leven - betekenisvol leven! - aan hun dagen. En omdat u als politici toch van enige competitie houdt, geef ik u graag deze uitdaging mee. Wanneer u de ochtend na de verkiezingen uw sjerp staat te strijken, vraagt u zich dan eens af hoe u van uw stad of gemeente een echte ikigai stad kan maken. Misschien wel de eerste ikigai stad van Vlaanderen! En stad die actief en creatief meewerkt aan het geluk en de levenskwaliteit van zijn inwoners. Een stad die mee zin geeft aan en goesting in het leven. Een stad waar mensen langer, gezonder en gelukkiger leven. Een stad die een boei dùrft uit te gooien naar de velen die nu dreigen te verzuipen. Ikigai and the city, om het misschien toch enigszins sexy te doen klinken.
En nee, dat is niet zweverig, dat is niet vaag of relatief. Dat is knalhard, dat is pure realiteit, dat is levensnoodzakelijk. U gaat er zoals ik al zei misschien geen verkiezingen mee winnen - geluk is een werk van lange adem en er worden zelden grote krantenkoppen aan gewijd - maar u kan er wel levens mee redden.
PS Mocht u toch nog twijfelen, houdt u dan voor ogen dat geluk ook een positief effect heeft op de eerlijkheid waarmee mensen hun belastingbrief invullen.